جز عشق

 

با  یاد  رخش  دگر  ز ما  یاد  مباد

گو هستی  ما  ز بیخ  و بنیاد مباد

هرچندنشدزعشق شادان نفسی

جز عشق  نصیب  جان ناشاد مباد

حضرت

ملا احمد نراقی

متوفی 1245 

باتو و بی تو

 

  

گر با تو  بود کس ، همه عالم راه است

ور بی تو رود ، جهان سراسر چاه است

با  خاک  سر  و  چاک   گریبان  پیوست

آن  دست  که  از دامن تو  کوتاه  است

نشاط اصفهانی

نمیرم هرگز

 

 

من   زنده   به  دوستم  ،  نمیرم  هرگز

مغزی     بی  پوستم   ،  نمیرم    هرگز

هرکس که نه اوست،مرده اش دان زازل

من  خود   همه  اوستم  ،  نمیرم   هرگز

واله داغستانی

متوفی 1170 

جام طرب

 

 

گر جام طرب  به مسند  جم زده ایم

جز باده بدست نیست تا دم زده ایم

پیدا  شده  عالمی  و  پنهان  گشته

تا چشم  گشوده ایم  بر هم زده ایم

شرف الدین

علی یزدی

متوفی 850 

دولت ده روزه

 

 

جهان  بگشتم و آفاق  سربسر دیدم

نه  مردمم  اگر  از  مردمی  اثر دیدم

برین  صحیفه  مینا   بخامه  خورشید

نگاشته  سخنی خوش  بآب زردیدم

که ای بدولت ده روزه گشته مستظهر

مباش  غره  که  از تو  بزرگتر  دیدم

کسیکه تاج بسر داشت بامداد پگاه

نماز شام  ورا خشت زیر سر  دیدم

ز روزگار و جهانم  همین  پسند  آمد

که زشت وخوب وبدونیک برگذردیدم

حضرت

ابن یمین فریومدی