غافل منشین

 

 

این وادی عشق  طرفه  شورستانی است

غافل منشین که خوش حضورستانی است

هر دل که در او   داغ بتی   شعله  فروخت

هر   جا  میرد    چراغ    گورستانی   است

حضرت

 ابوسعید ابوالخیر

مبادا

کس را   دل   پر هوس   مبادا  یارب

کس عاشق  هیچ کس  مبادا  یارب

بااین همه دل دربر پرغم که مراست

بی عشق تو  یک نفس  مبادا  یارب

نظام الدین محمود

قمر اصفهانی

متوفی 599

مستانه

تا روی  تو شد  نقش  طربخانه دل

برتر  ز بهشت  گشت کاشانه  دل

ما تشنه عشقیم و ز شهدلب دوست

مستانه  زدیم  می  به  پیمانه  دل

محمد علی مردانی

هزاردستان عشق

 

ما  گدایان    خیل   سلطانیم

شهر بند      هوای    جانانیم

بنده  را   نام  خویشتن   نبود

هر چه  ما را  لقب نهند  آنیم

گر    برانند   و  گر  ببخشایند

ره  به  جای  دگر  نمی دانیم

چون دلارام  می زند شمشیر

سر    ببازیم  و  رخ   نگردانیم

دوستان در هوای  صحبت  یار

زر فشانند و  ما  سر  فشانیم

مر  خداوند عقل  و   دانش  را

عیب ما  گو مکن  که   نادانیم

هر  گل نو   که  در  جهان  آید

ما به عشقش  هزار دستانیم

تنگ چشمان  نظر به میوه کنند

ما   تماشا   کنان     بستانیم

توبه سیمای شخص می نگری

ما    در   آثار   صنع    حیرانیم

هرچه گفتیم جزحکایت دوست

در همه عمر از  آن  پشیمانیم

سعدیا بی  وجود   صحبت یار

همه  عالم به  هیچ  نستانیم

ترک  جان  عزیز  بتوان   گفت

ترک      یار   عزیز       نتوانیم

حضرت مصلح الدین

سعدی شیرازی 

گدائی طلب

دلا  با مغان  آشنائی  طلب

ز پیر مغان   آشنائی   طلب

بکنج قناعت گرت راه نیست

ز دیوانگان   رهنمائی  طلب

وگر  اوج  قدست  کند  آرزو

ز دام طبیعت  رهائی  طلب

اگر  عارفی  راه  میخانه  گیر

وگر   ابلهی  پارسائی  طلب

دوای دل خسته از درد  جوی

نوای  خود  از  بینوائی  طلب

اگر صد رهت  بشکند  روزگار

مکن از خسان مومیائی طلب

عبید  ار گدائی غنیمت شمار

وگر  پادشاهی  گدائی  طلب

عبید زاکانی