گر سنبل زلفت به خریدار فروشند
صد جان بستانند و یکی بار فروشند
بیگانه عقلند گروهی که می ناب
در کوچه و بازار به دینار فروشند
بردار نقاب از رخ و شوری به جهان ریز
کین اهل نظر دیده به دیدار فروشند
زاهد بگسل سبحه و زنار به دست آر
کین مغبچگان سبحه و زنار فروشند
کوته نظران هست وطن اهل همم را
جایی که غم و درد به خروار فروشند
تا جغد صفت ساکن ویرانه خویشم
گو خلد برین جمله به اغیار فروشند
<<مخفی>>به جوی خلدبرین را نستانند
آنان که دل و دیده خونبار فروشند
زیب النسا بیگم
متخلص به مخفی
شاعره هندی
لاتقولوا بالسنتکم ماینقص عن قدرکم .
چیزی را بر زبان نیاورید که از ارزش شما بکاهد.
حضرت
امام حسین
علیه السلام
جلاء العیون ج2 ص 205
نگذار اینجا بوی خار و خس بگیرم
می خواهم ازدنیا دلم را پس بگیرم
می خواهم امشب برگ برگ هستی ام را
ازشاخه های این شب نارس بگیرم
من آمدم تا حجم اقیانوس را از
جغرافیای شانه ی اطلس بگیرم
کولی شدم تا مثل تقدیر نگاهت
آئینه را از هر کس و ناکس بگیرم
اما چه با من می کندچشمت که باید
هم گفته،هم ناگفته ام راپس بگیرم
گر نیستند این ناکسان اما چگونه
داد خود از این لشکر کرکس بگیرم
ای تلخ شیرین شوخ تند!ای مرگ! بگذار
کام خود از آن خنده های گس بگیرم
ای با تنم از عطر کافور آشناتر !
نگذار اینجا بوی خار و خس بگیرم
دلتنگم از جنجال جنگی سرد اینجا
بازندگی می خواهم آتش بس بگیرم
درقاب عکسی کهنه،مادرچشم در راه
تا ماه را در طوقی از اطلس بگیرم
کودستمال خیس اشک ای روح باران ؟
تا گرد از آن چشمان دلواپس بگیرم
دکتر محمد بهرامیان
آن که رخسار ترا اینهمه زیبا می کرد
کاش از روز ازل فکر دل ما می کرد
آنکه می داد ترا حسن و نمی داد وفا
کاشکی فکرمن عاشق شیدا می کرد
یا نمی داد ترا اینهمه بیدادگری
یا مرا درغم عشق تو شکیبا می کرد
کاشکی گم شده بوداین دل دیوانه من
پیش ازآن روزکه گیسوی توپیدا می کرد
ای که درسوختنم بادل من ساخته ای
کاش یک شب دلت اندیشه فردامی کرد
کاش می بود به فکر دل دیوانه ما
آنکه خلق پری از آدم و حوا می کرد
کاش درخواب شبی روی تومی دیدعماد
بوسه ای از لب لعل تو تمنا می کرد
عماد الدین حسنی برقعی
معروف به
عماد خراسانی
تا تاج ولایت علی برسرمه
هر روج مرا خوش ترونیکوترمه
شکرانه اینکه میردین حیدرمه
از فضل خدا و منت مادرمه
کمال الدین ابوالفتح
بندار رازی
قرن چهارم
