برهمن‌ام که شدم غلام علی
به من رساند نسیم سحر سلام علی
برهمن‌ام که شدم چون عجم غلام علی
من ضعیف چگونه به شعر پردازم
کنار معجزه کامل کلام علی
چو کودکی که محبت ز مادر آموزد
خوشم که نکته می‌آموزم از مرام علی
سلام ما به علی آن وصی پیغمبر
سلام ما به رسولان به احترام علی
ز بندهای جهان آن زمان رها گشتم
که اوفتادم چون مرغکی به دام علی
علی، علی، و علی عالی و علی أعلا
پر است هفت ممالک ز عطر نام علی
مساز بطن خودت را چو گور جانداران
مرا غلام کند این صدا زکام علی
علی امیر خرابات عشق و توحید است
تمام خلق به مستی کشند جام علی
چونزد حضرت حق سجده کرده است وقیام
بود قیام همه سجده و قیام علی
خوشا که شعر من این بوی بوتراب دهد
صباح و شام معطر شد از مشام علی
خدا کند که بخوانم چو مردم آزاد
علی امام من است و منم غلام علی
بلرام شکلا از هندوستان
صد نعره شوق
این ابر نگر خیمه بر افلاک زده
صد نعره شوق ازدل غمناک زده
از دست زلیخای هوا یوسف گل
بر پیرهن حریر صد چاک زده
سلمان ساوجی
دل بی تو
دل بی تو هوای می و میخانه ندارد
بی گردش چشمت سر پیمانه ندارد
خمیازه کشیدیم به جای قدح می
ویران شود آن شهر که میخانه ندارد
آیینه چه داند که دراو عکس رخ کیست
عاشق جز از جلوه جانانه ندارد
بی ساخته حسنی است جمالش که چوخورشید
هر صبح به کف آینه و شانه ندارد
فانوس دلی نیست که در پرده پندار
شمعی ز تجلی تو در خانه ندارد
عشق توچه داند که دل ما به چه حال است
آتش خبر از سوزش پروانه ندارد
غم را چه غم است این خراب است دل ما
سیلاب بهاری غم ویرانه ندارد
از صحبت عاقل نگشاید دل عاشق
بیزارم از آن شهر که دیوانه ندارد...
نجیب کاشانی
بی مهری آن نگار
چشم بد روزگار دیدی که چه کرد
بی مهری آن نگاردیدی که چه کرد
از حرف رقیب عاقبت خونم ریخت
دیدی که چه کرد یار،دیدی چه کرد
کوکب خراسانی