در خاکهای تو
ای سرزمین من،
عشق عزیز من،
بیخویش و بیکران،
با چشمهای باز،
با قلب داغدار،
همچون شقایقی،
رویید سرخ فام.
ای سرزمین من،
ای سرزمین من
بر خاکهای تو،
در دست مردمت،
روییدهام به رنج
زیرتگرگ و باد،
باران ضربهها
طوفان سهمناک،
روییدهام به رنج
همچون چنارها،
با پنجههای سخت
در قلب قلب تو،
من ریشه کردهام،
دهها هزار سال
ای کوههای رنج
ای چشمههای اشک،
ای سرزمین من
خواهم که بر تنت
پوشم حریر سبز
از هدیه بهار،
در کوچههای شهر
بر سبزههای دشت.
ای سرزمین من!
خواهم گشاده دست
باشی و مهربان،
دریای موج زن
از خوشههای زرد،
چون گیسوی طلا
لغزد به چهرهات
هر جا غریو کار،
هر جا خروش عشق،
لای لای مادران،
لبخند کودکان،
در خوابهای ناز.
خواهم هزار بار
گلگون کنم رخت،
در خون قلب خویش
اندام خاکیت.
ای سرزمین من!
ای سرزمین من
آذر ۱۳۳۰
شاهرخ مسکوب
متولد1302 بابل
مازندران
منبع : ویکی پدیا
حضرت
محمد
صلی الله علیه وآله وسلم
فرمود :
دیدم
بر در بهشت نوشته که
تو حرامی
بر هر بخیل
و بر هر کسی که عبادت برپا نکند
و هرکه که عاق پدر ومادر باشد
و هر که سخن چینی کند
آنکه در مقابل شیفتگان دنیا
تن به خواری و ذلت دهد ،
جامه پاکی و تقوا را از تن بدر آورده
حضرت امیرالمومنین
امام علی
علیه السلام
فریاد که سوز دل عیان نتوان کرد
با کس سخن از داغ نهان نتوان کرد
اینها که من از جفای هجران دیدم
یک شمه به صدسال بیان نتوان کرد
وحشی بافقی
از خلق جهان هرکه خبر دارتر است
ناچیزتر و مفلس و بیکارتر است
در باغ زمانه باغبانی می گفت
خوش میوه ترین درخت کم بار تر است
سحابی