شادی تو ناراحتی دیگران

 

 

هروقت که شادی تو ناراحتی دیگران را بوجود آورد منتظر انتقام باش

ضرب المثل فرانسوی

حریف شبانه

معاشران   ز حریف شبانه   یاد آرید

حقوق  بندگی   مخلصانه   یاد آرید

به وقت سرخوشی ازآه وناله عشاق

به صوت ونغمه چنگ وچغانه یادآرید

چو لطف باده کندجلوه دررخ ساقی

ز عاشقان   به سرود  ترانه   یاد آرید

چو در میان  مراد  آورید دست امید

ز عهد  صحبت ما  در میانه  یادآرید

سمنددولت اگر چندسرکشیده رود

ز همرهان   به  سر تازیانه  یاد آرید

نمی  خورید  زمانی  غم   وفا  داران

ز  بی  وفایی    دور  زمانه   یاد آرید

به وجه مرحمت ای ساکنان صدرجلال

ز روی   حافظ  و   این آستانه  یاد آرید

حضرت شمس الدین محمد

خواجه حافظ شیرازی 

مانند حلاج

من آن رندم که گیرم ازشهان باج

بپوشم جوشن و بر سر نهم  تاج

فرو  ناید   سر مردان    به  نامرد

اگر   دارم   کشند    مانند   حلاج

حضرت بابا طاهر

عریان

گنج معرفت

آن را که گنج  معرفت  کردگار هست

بی ‌اختیار  ذکر خدا   سر کند  همی

وان را که  نیست  معرفت ذکر کردگار

از  روی  اخـتیار   مکــرّر  کند  همــی

آن ذکربهر حق کنداین‌ یک برای خلق

کی این دو را  خدای  برابر کند همی

قاآنی 

اگردل ببندی

جهان ای شگفتی به مردم نکوست

چو  بینی  همه درد  مردم  از وست

یکی   پنج  روزه   بهشتست  زشت

چه نازی  به این   پنج  روزه  بهشت

ستاننده    چابک     رباییست    زود

که  نتوان   ستد  باز   هرچ  او   ربود

سراییست   بر وی   گشاده    دو در

یکی  آمدن  را   شدن ،  زآن   به در

نه   آن    کآید     ایدر    بماند    دراز

نه آنرا  که   رفت  آمدن   هست  باز

چوخوانیست بر ره که هرکس زپیش

شود زود چون  خورد  ازو بهر خویش

بتی  هست   گویا   میانش  اهرمن

فریبنده  دل ها   به  شیرین   سخن

هر آنکش   پرستد   بود   بت پرست

چه  با او  چه   با دیو  دارد  نشست

چه  چابوک   دستست  بازی سگال

که   در  پرده     داند   نمودن   خیال

دو   پرده     بر  این    گنبد    لاجورد

ببندد   همی   گه   سیه   گاه   زرد

به بازی   همین   زین  دو پرده  برون

خیال   آرد    از   جانور     گونه  گون

بتی شدتنش از رشک و جانش ز آز

دو  دست  از امید و  دو پای  از  نیاز

دل  از بی  وفایی  و  طبع  از  نهیب

رخان  از  شکست  و  زبان  از فریب

دو گونه   همی  دم  زند سال و ماه

یکی   دم سپید  و  یکی  دم  سیاه

یکایک      دم  ما     شمارد   همی

اگر    سالیان    از    هزاران    فزون

در او   خرمی ها   کنی   گونه گون

به  باغی   دو  در    ماند  ار  بنگری

کز این   در  در آیی ،  وزان   بگذری

بر  او  جز  نکوهش  سزاوار  نیست

بر این   هر دو دم  کاو   برآرد همی

که  آنک  آفریدش   سبکبار  نیست

کنون  چون  شنیدی  بدو  دل  مبند

و گر   دل  ببندی   شوی   در  گزند

گرشاسپ‌ نامه اسدی توسی

منبع : شعرآور اولین دانشنامه شعروادبیات فارسی