ما نه آنیم

 

 

ما نه آنیم ، که ما را به زبان بایدجست ،

یا زهربی سروپا ، نام و نشان بایدجست

اهل دل را به دل و ، اهل نظر را به نظر ،

دوستداران  زبان را به زبان باید جست

مهر  هر چند که  در ذره  نگردد  پنهان ،

همه ذرات جهان را  به گمان باید جست

بی نشان!گرچه به مقصودرسیدن سخت است

خبر کعبه  ، ز هر سنگ ، نشان باید جست

هرگلی را چمنی ، هرصدفی را گهری است ،

از دم  پیر مغان ، بخت جوان  باید جست

عمرها  نافه صفت   خون جگر  باید  خورد

وانگه ازدل،نفس مشک فشان بایدجست

مهر   روشن  نکند   خانه  بی روزن   را ،

دل  بیدار  ز چشم  نگران   باید  جست

اثر   ناله  ما  ،  از  دل  بیدار   بپر س !

ناوک سخت کمان را زنشان باید جست

صائب ! این – آن غزل سیدیزداست که گفت

اهل  دل را  به  سراپرده جان  باید  جست

صائب تبریز

در زنبیل روستائی ام

 

 

صاف وساده ام

ساده وصمیمی

اما ناچیزم نشمار

در زنبیل روستائی ام

بهار باغ آفرینی پنهان است

ودر آواز کوهستانی ام

زلالی همه چشمه ساران

من از صبحی گلوتر می کنم

که اجداد تو

حسرت یک جرعه نوشیدنش

 را به خاک برده اند.

کریم رجب زاده 

پیروان ما

 

 

پیروان ما چون بخشم آیند ستم نکنند ، آنها

برای همسایگان خویش برکت وبرای دوستان خود

سلامت وآسایشند

حضرت امیرالمومنین

علی

علیه السلام

نهج البلاغه

 

درسماعی رها

 

 

بر مدار تو می چرخیدم

هر بار

درسماعی رها

ستاره ای تنها

دراین کهکشان راه شیری

می چرخیدم برمدار تو

هربار

قرار من خانه ی توبود

این ستاره

جا مانده

وامانده

بیرون این سحابی تنها

درآسمان تنهایی خودش

درتنهایی آسمان خودش.

هربار می چرخیدم

برمدار تو

آهنگ تو داشتم وترانه ی نام توبرلبم بود.

هربار

برمدار تو می چرخیدم

که ستاره وماه وهرچیز

درمدار تو نیست

می افتد

پخش وپلا می شود

می چرخیدم هربار

برمدار

پرستوها

کبوترها

می چرخند هم اکنون این شب ها وروزها

جای من کجاست درهم اکنون تو ؟

درسماع پرنده و

ابرو

نخل و

واحه و

رهایی ؟

برمدار تو می چرخیدم

هربار

تو می چرخیدی براین مدار

هربار

هربار

هربار

هربار

براین مدار

براین مدار

براین مدار

سهیل محمودی 

بخشای بدان بنده

 

 

ای  لطف تو  دستگیر  هر  رسوایی

وی عفو تو  پرده پوش  هر خودرایی

بخشای بدان بنده،که اندرهمه عمر

چز   درگه  تو    دگر    ندارد   جایی

فخرالدین ابراهیم بن بوذرجمهر

مشهور به عراقی