همه عاشقی گزین

 

با عاشقان نشین وهمه عاشقی گزین

با هر که نیست  عاشق  کم کن قرینیا

باشد  گه  وصال  ببینند   روی  دوست

تو    نیز   در    میانه      ایشان    ببینیا

تا  اندر  آن  میانه    که  بینند   روی  او

تو    نیز    در   میانه    ایشان    نشینیا

رودکی 

جزدرلباس حیله وریا

 

  

باید  درون خویش  ز تقوی  دهی  صفا

بیرون  چه پارسی  بنمائی  چه  پارسا

در هر لباس بندگی حق کنی بجاست

جز  در  لباس  حلیه  و  ناپاکی  و  ریا

خدمت  بخلق و طاعت   خالق بود نکو

واجب شده است خدمت و طاعت برای ما

تا  چند  بی  جهت  پی  آزار  مردمی

باید کنی  تو   مردم  رنجیده  را  رضا

خواهی که درنمانی وحق یارباشدت

درمانده را کمک ده و دردی  بکن دوا

بیگانه خویش میشود ازحسن خلق تو

با  غیر  گر  وفا   بکنی   گردد   آشنا

هرکس معرفش عمل اوست درجهان

مردی  و مردمی  نه  بحرفست و ادعا

حسین سرو

برلب کوزه

 

 

لب  بر لب  کوزه   بردم   از غایت  آز

تا   زو  طلبم    واسطه    عمر   دراز

لب بر لب من  نهاد  و  بر گفت  براز:

من همچو توبوده ام،دمی بامن ساز

حکیم

عمرخیام 

یک بار بمیر

 

دربند  جهان مباش  و آزاد بزی

وز باده  خراب گرد  و  آباد بزی

تازنده ای ازمرگ نباشی ایمن

یکبار  بمیر و تا  ابد  شاد  بزی

کمال الدین اسمعیل  

کرسوختنی است ور ساختنی است

 

  

چون  دوستی    روی  تو    ورزم  به  نیاز

مگذار    به  دست    دشمن   دونم    باز

گرسوختنی است جان من هم تو بسوز

ورساختنی  است   کار من  هم تو بساز 

اوحدی مراغه ای