چیست فقر

فقر

چیست  فقر  ای  بندگان  آب و گل

یک  نگاه   راه بین  ،  یک  زنده  دل

فقر ، کار خویش را سنجیدن  است

بر دو   حرف  لا اله   پیچیدن  است

فقر    خیبر    گیر   با    نان  شعیر

بستهء  فتراک  او   سلطان  و   میر

فقر،ذوق وشوق وتسلیم ورضاست

ما امینیم  این متاع مصطفی است

فقر    بر    کروبیان    شبخون   زند

بر   نوامیس   جهان   شبخون   زند

بر    مقام      دیگر     اندازد     ترا

از   زجاج   الماس   می سازد   ترا

برگ  و   ساز   او   ز  قرآن   عظیم

مرد   درویشی   نگنجد   در   گلیم

گر چه  اندر  بزم   کم  گوید  سخن

یک   دم   او    گرمی   صد   انجمن

بی پران   را    ذوق    پروازی   دهد

پشه   را   تمکین    شهبازی   دهد

از جنون  می افکند  هوئی به شهر

وا  رهاند   خلق   را  از جبر و قهر

می نگیرد  جز به   آن صحرا  مقام

کاندرو  شاهین   گریزد  از  حمام

قلب او را  قوت  از جذب و سلوک

پیش سلطان  نعرهء  او  "لاملوک"

آتش ما   سوز    ناک   از خاک او

شعله ترسد از خس وخاشاک او

بر   نیفتد   ملتی     اندر    نبرد

تا درو باقیست  یک " درویش مرد"

آبروی   ما   ز  استغنای   اوست

سوزما از شوق بی پروای اوست

خویشتن   را    اندرین  آئینه  بین

تا  ترا    بخشند   سلطان  مبین

حکمت  دین   دلنوازی های  فقر

قوت  دین  :  بی نیازی های  فقر

حضرت علامه

 اقبال لاهوری 

ای خطا بخش

کرم

ای خطا بخش جرم پوش همه

ما    همه    بنده ایم   نافرمان

کار ما  سر بسر  همه  زشتی

سود  ما  جملگی   بود  نقصان

به    جزای    عمل     گرفتاریم

همه  در کار خویش  سرگردان

مرض  جهل   گشته   عالمگیر

خرد  از  ما   نموده   روی  نهان

گفته بودی  که  کیست  افتاده

تا که دستش بگیری از احسان

اینک  افتاده ام  به  صد  خواری

سوختم   من   ز  آتش   حرمان

از   مهالک    رهاندیم   صد  بار

از   کرم    بار     دیگرم    برهان

میرزا علی اکبر

جعفر زاده

متخلص به طی 

درعالم بادوخاک

گرزانکه به دست عقل بودی جانم

اندر   همه   افلاک   بدی   جولانم

اکنون  که  اسیر   نفس  نافرمانم

در  عالم   باد  و خاک   سرگردانم

حضرت حکیم

افضل الدین محمد مرقی کاشانی

متخلص به

بابا افضل کاشانی

بگذار و بساز ، درباز و درآی

تن را بگذار تا شوم  من جانت

جان را در باز ، تا شوم جانانت

از پای درآی  تا بگیرم  دستت

با درد بساز  تا  شوم  درمانت

حضرت  ملامحسن

فیض کاشانی 

ای گل چه کشی پا

 

ای گل چه کشی پازمن زارشکسته ؟

خوش باش که در پا نرود خارشکسته

بردوش من خسته مکن دست حمایل

عاقل  نکند   تکیه   به  دیوار  شکسته

بر  بستن  پیمان   محبت  دو  گواهند

آشفتگی  خاطر  و  رخسار  شکسته

غم  کرده  چنانم که  چو از  پای  درآیم

بر خاستنم  نیست  چو دیوار شکسته

مهملی اردبیلی