دریا

فرهنگی،ادبی،عرفانی،عمومی

دریا

فرهنگی،ادبی،عرفانی،عمومی

فرزانه

 

درزیرآسمان مردمان همه می توانند زیبایی را درک کنند،

چون زشتی را دیده اند.

وخوبی را خوب می دانند چون بدی را شناخته اند.

هستی ونیستی یادآور یکدیگرند،

وسهولت وصعوبت مکمل هم.

بلندی وکوتاهی درنسبت با یکدیگربلند وکوتاهند،

بالایی وپستی تکیه گاه یکدیگرند،

پیشی وپسی متعاقب هم.

فرزانه کسی است که :

به پیروی از(( راه و روش هستی وحیات ))

کارمی کند ، بی دخالت ،

می آموزد بی گفتار،

می آفریند بی ادعای مالکیت ،

سود می بخشد بی انتظار سپاس ،

وازهمین روی اعتبارش دایمی است ،

وارزش آن کاهش نیافتنی.

 

لائو تزو

Lao – tzu

ارح

ملقب به  تن

ارح لای تن

  

سرانجام

 

الهی  مرا  چون  سرای  سپنج

سر  انجام   باید  بغیری  سپرد

ازین   منزلم   اندک اندک  مبر

که  خوش مرد  آنکو  بیکبار مرد

نخواهم حیاتی که مرشخص را

گرانسان بود زنده نتوان  شمرد

سعادت رفیق کسی کرد  حق

که   او  را  ز گیتی  بیکبار  برد

 

امیرفخرالدین محمودبن

امیریمین الدین طغرای مستوفی فریومدی

معروف به

ابن یمین

  

ز دایمرداد و ناوَر مینویسم

 

 

  نه از شمشـیر و خنـجر مینویســم

نه هَـــم از جنگ خیــبر مینویســم

 نه از انجـیل و تورات و نه فـرقان

نه هَــم از کـفر و کــافر میـنویسـم

 من از ظلــم و جــنایت های جنگی

بدسـت قــوم خود ســر مینویســـم

 ز ظلـــم طـــالـب و طـــالب نمــاها

به هــر دیوار و هــر در مینویسـم

 ز افشار و یَکولنگ و درِه صـوف

ز دایمـــرداد و نـــاوَر میـنویســـم

 ز جنگسالار و جنگ وقتل و کشتار

به روی  مـــاه و اخــتر مینویســم

 به قـلــب تـاریخ پُـــر درد میــهــن

مـن از جــور ستمـگــر مینویســم

 ز دردِ مــلّـــت بیـــچــــارهِ  خـــود

به خاک و سنگ کشور مینویســم

 من این ویرانی و فقـــر و فــلاکـت

ز دسـت آورد رهـبــــر میــنویســم

 حــدیـث درد و رنـــج کشـــورم را

ز اوّل تــا بـه آخــــر مینــویســــم

 شعــار وحــدت و صلــح و اخـوّت

به هر جـــا، من مکــرّر مینویسـم

 

 

 عارف شریفی نژاد.

شهر چغچران – غور

ثور ١٣٩١

 

 منبع : وبسایت جام غور 

 

 

باور وکوشش

 

یا عجبا کل العجب للمصدق بدارالخلود وهویسعی لدار الغرور .

 

سخت درعجبم ازآنکه

 

خانه جاوید را باوردارد

 

و برای

 

خانه غرور بکوشد .

 

 

رسول اکرم

حضرت محمد

صلی الله علیه وآله وسلم

نهج الفصاحه

 


 

صدهزار ابلیس

 

 

 

صد هزار  ابلیس  و  بلعم  درجهان

 

این  چنین   باشند   پیدا   و  نهان

 

یک  دو  را  مشهور   گردانید   اله

 

تا که  باشند این دو بر باقی  گواه

 

رهزنان  را  در بیابان   چون  کشند

 

یک دو زایشان راسوی ده میکشند

 

تا  به  بینند   اهل  ده    گیرند  پند

 

رویت  ایشان  بودشان   همچو  بند

 

یک دو   دزد    آویخت    بردار   بلند

 

ورنه   اندر  شهر  بس  دزدان  بدند

 

 

حضرت مولانا جلال الدین محمد بلخی

مولوی