دارم آن ذوق

چه عجب گر بدل از تیغ تو بیداد رسد

شیشه راحال چه باشدکه بفولاد رسد

هردم  از هجرتو برچرخ  رسانم  فریاد

بامیدی  که   مگر  چرخ   بفریاد  رسد

مکن از آه من  اکراه که  شمع  رخ تو

نه چراغیست که او را  ضرر ازباد رسد

اثر  بخت  بد و نیک  نگر  کز  شیرین

کام  خسرو  برد  آزار   بفرهاد   رسد

تا  رسیدست  ز مژگان تو  تیری بر من

دارم آن ذوق که  از صید  بصیاد   رسد

زتو  ای  شمع منور  نچنان شد   بغداد

که کند  یاد  وطن  هر که  ببغداد رسد

غم  غیر تو  برون  کرد  فضولی  از دل

که  غمی گر رسداز تو بدل شاد رسد

محمد فضولی