لبی زیر لبی

آزار  کسان  طلب مکن    بی سببی

هان    تا  نکند   یار     لبی  زیر  لبی

چندین چه کنی تکیه برآن نان وجمال

کاو نیست شود یا به تبی یا به شبی

صدر خجندی

نادره رسم عالم عشق

بی   کفر     به    پایگاه   ایمان     نرسی

بی   جان  دادن  به  وصل  جانان   نرسی

بس نادره رسمی است که درعالم عشق

چون  درد   رها  کنی   به  درمان   نرسی

شیخ اوحد کرمانی

اسرار خرابات

ما عاشق و رندیم ز طامات  مپرس

از ما  بجز   اسرار  خرابات   مپرس

از   زاهد  هشیار     کرامات  طلب

مستیم،زما کشف وکرامات مپرس

حضرت

شاه نعمت الله ولی

سوی میخانه

دوش  از مسجد  سوی میخانه   آمد   پیر ما

چیست یاران طریقت   بعد از این   تدبیر  ما

ما مریدان  روی سوی قبله  چون  آریم  چون

روی  سوی   خانه   خمار    دارد   پیر  ما

در خرابات  طریقت  ما  به هم  منزل  شویم

کاین چنین  رفته‌ست  در  عهد ازل  تقدیر ما

عقل اگرداندکه دل دربند زلفش چون خوش است

عاقلان   دیوانه   گردند   از پی   زنجیر  ما

روی خوبت  آیتی  از لطف بر ما  کشف  کرد

زان زمان جز لطف و خوبی نیست  درتفسیرما

با   دل  سنگینت   آیا   هیچ    در گیرد  شبی

آه  آتشناک   و     سوز سینه     شبگیر    ما

تیر  آه ما  ز گردون   بگذرد    حافظ   خموش

رحم کن  بر جان  خود    پرهیز کن  از تیر ما

حضرت مولانا خواجه

شمس الدین محمد

حافظ شیرازی

صنمخانه پندار

جلوه ی   او   گرو    دیده  بیدار  من  است

همه   آفاق   که  گیرم   به  نگاهی   او  را

حلقه ئی هست که ازگردش پرگارمن است

هستی و  نیستی   از  دیدن و  نادیدن  من

چه زمان و چه مکان،شوخی افکار من است

از فسونکاری دل، سیروسکون غیب و حضور

اینکه   غماز و  گشاینده ی   اسرار  منست

آن  جهانی  که   درو  کاشته  را   می دروند

نور و نازش  همه از  سبحه و  زنار من است

ساز  تقدیرم و   صد  نغمه ی   پنهان    دارم

هرکجا  زخمه ی  اندیشه رسد تار من است

ای من ازفیض تو پاینده، نشان تو  کجاست؟

این  دو گیتی اثرماست، جهان تو  کجاست؟

حضرت علامه

اقبال لاهوری