این داغ ، آن نشان
روز ازل آمدم نشان غم تو
جان تا بابد بود مکان غم تو
من جان ودل خویش ازآن دارم دوست
این داغ تو دارد آن نشان غم تو
مهستی گنجوی
دل آشفته
درما بناز می نگرد دلربای ما
بیگانه وار میگذرد آشنای ما
بی جرم دوست پای زمادرکشیده باز
تا خودچه گفت دشمن مادرقفای ما
با هیچکس شکایت جورش نمیکنم
ترسم بگفتگوی کشداین ماجرای ما
ما دل بدرد هجر ضروری نهاده ایم
زیرا که فارغست طبیب از دوای ما
هردم زشوق حلقه زنجیر زلف او
دیوانه میشود دل آشفته رای ما
برکوه اگر گذر کند این آه آتشین
بیشک بسوزدش دل سنگین برای ما
شایدکه خون دیده بریزی عبید ازآنک
او می کند همیشه خرابی بجای ما
عبید زاکانی
چه بگویم
اومظهر حق آینه ی لطف خدا بود
دیگر چه بگویم
درعالم ما بود ونه از عالم ما بود
دیگر چه بگویم
هرگه که علی گفتی یعنی همه گفتی
حرفی ننهفتی
من نیز علی گفتم ودیدم که شنفتی
دیگر چه بگویم
اوجمله صفا بود وچو در دشت وغا بود
طوفان بلا بود
شمشیرخدا بودکه دردست خدا بود
دیگر چه بگویم
چون ختم رسل عرضه کن دین مبین شد
اومعنی دین شد
افسانه چه گویم که چنان بود وچنین شد
دیگر چه بگویم
گرخود بپرستم منش این کار خطا نیست
انکارخدا نیست
اوگرچه خدا نیست ازاونیزجدا نیست
دیگر چه بگویم
حسین پژمان بختیار
علی گفتم و بت شکستم علی
زپیمانه ی عشق مستم علی
خدا را بگیرید دستم علی
اگر دست افتاده باید گرفت
من از پای بالله نشستم علی
چه حاجت مرا بامی وجام وساقی
که مست علی از الستم علی
به باغ ولایت نشاندند نخلی
چوشاخی از آن نخل رستم علی
گل عشق چیدم ز باغ ولایت
دل خار چون خار خستم علی
کشدچوب تکفیر گرشیخ و زاهد
بگو من از این باده مستم علی
من آن ماهی بحر مواج عشقم
که ایمن ز صیاد و شستم علی
دلم بود عمری به قید علایق
به یکباره زآن قید جستم علی
چراغ دل افروخته در شب تار
رخ یار تا صبح جستم علی
به دامان وصلش رسید آخرالامر
شبی روشن از صبح دستم علی
زبالا و پست جهان در گذشتم
که فارغ ز بالا و پستم علی
علی مرا گر بر آتش نشاند
بگو من بر آتش نشستم علی
گدایی به دربار او به ز شاهی
زشاه و گدا من گسستم علی
پرستش به جزذات حق کفرباشد
به جان علی حق پرستم علی
علی را شناسد موحد نه مشرک
من از اهل توحید هستم علی
بت شیخ علم است و زهدریایی
علی گفتم و بت شکستم علی
نه امید جنت نه بیم از جهنم
من از کفر و ایمان برستم علی
بریدم امید خود از ماسوالله
به حبل خدا دل ببستم علی
بگوای حسینی چو پرسند دینت
عل علی علی علی
حسینی ( سعدی زمان )
دروازه داری تاج وتخت عشق
پیش ازتو زاده شده ام
تا جان خویش را
آماده ی شادی دیدارت کنم...
تا بی تو بودن را چنان بچشم
که هر لحظه ی دیدار تو را
چون معجزه یی ببینم.
پیش ازتو زاده شدم
تا عمر گل را
درازتر
و شعله ی آتش را
ناب تر
وغبارغم را
نازک تر کنم .
×
پیش ازتو زاده شدم
تا غزالان را
چنان رام کنم
که دیگرازآبادی وآب های آبادی
نرمند
وچنان کنم
که پرنده گان
برکف دست
دانه خورند
و به دام ها نیفتند.
*
پیش ازتو زاده شدم
تا هرلحظه بخواهی
ستاره ها را
شمع واربرافروزم...
تا ازکرک وپر پرنده ها
وعده گاهی برای ات بسازم.
*
پیش ازتو زاده شدم
تا چشم ام را بیاموزم
که درتوفان رنگ ها
سیمای تو را تمیز دهد...
تا گوش ام را بیاموزم
که در بوران بانگ ها
نجوای تو را گلچین کند.
*
پیش ازتو زاده شدم
تا برای نت های تن تو
مو به مو
سیم و زه باشم...
تا برازنده ی دروازه داری تاج وتخت عشق توباشم!
عبدالله پشیو
شاعرکرد
هلسینکی29/10/1996